Ավետիք Իսահակյանը ասել է․ <Մայրենի լեզվի բառերը մենք զգում ենք, ապրում, իսկ օտար լեզվինը ՝ հասկանում ,սովորում, հիշում>։<Մայրենի լեզվի բառերը մենք զգում ենք, ապրում,-ասել է Ավետիք Իսահակյանը,- իսկ օտար լեզվինը ՝ հասկանում ,սովորում, հիշում>։<Մայրենի լեզվի բառերը մենք զգում ենք, ապրում, իսկ օտար լեզվինը ՝ հասկանում ,սովորում, հիշում>,- ասել է ԱվետիքԻսահակյանը։<հայրի՛կ, դու ինձ հետևում ե՞ս>,-մտքում հարցնում էր նա՝ անթարթ նայելով հոր շիրիմին։<Հայրի՛կ ,- մտքում հարցնում էր նա՝ անթարթ նայելով հոր շիրիմին,-դու ինձ հետևում ե՞ս>։Նա, անթարթ նայելով հոր շիրիմին, մտքում հարցնում էր․ <հայրի՛կ,դու ինձ հետևում ե՞ս>։<Ես ականատես էի, թե ինչպես էր մեռնում հայ ժողովուրդը,-գրել է հետագայում պատմաբան Լեոն,-մեզ նույնիսկ վտարել էին մարդկության շարքերից>։Պատմաբան Լեոն հետագայում գրել է․< Ես ականատես էի , թե ինչպես էր մեռնում հայ ժողովուրդը, մեզ նույնիսկ վտարել էին մարդկության շարքերից>։< Ես ականատես, թե ինչպես էր մեռնում հայ ժողովուրդը, մեզ նույնիսկ վտարել էին մարդկության շարքերից>,- գրել է պատմաբան Լեոն։